babam öldükten sonra kinim arttı. babamdan alamayacagıma göre bu öfkeyı, anneme yöneldim sanırım. babama hasta oldugunu söylemediği için ne kadar kızdıysam anneme de babamla iyi gecınmedıklerı ıcın o kadar kızgındım. Evet tutamıyorum bazen kendimi ve kavgalarda söyluyorum. senin yüzünden öldü diyorum ancak annemın aslında hıc birsucu yok. Sadece yasanmıslıklardaki nefretımı bu yolla atıyorum sanırım. Anneme birsey olacak günün birinde biliyorum o da ölecek. Eger ben onun ölümünü görürsem sırf bu sözlerım yuzunden kendımı affettmeyecegım. Ama içimdeki öfkede dinmek bilmiyor ki..
