niye vereyim efendim, niye vereyim? ben okurken kitabımı katlamam, bükmem, rulo yapıp afedersiniz kıçıma sokar gibi çantaya tepmem, sümüklü, mandalina kabuklu, yağlı, peynirli, salçalı vs. ellerimle kitaba parmak izi bırakmam, zihnimin tellerine değen cümlelerin altını düzgün bir şekilde kurşun kalemle çizer, sonra geri döndüğümde hemen o kısmı hatırlar sevinirim, yeri gelir yanına iki üç minik yıldız koyarım sevdiğim bir kısmın. arasına o konuyla ilişkili bir gazete haberi, bir fotoğraf koyarım yeri gelir. bazen de bir sayfa yazı döktürmüşümdür onu iliştiririm katlayıp içine.
öğrenciliğimden beri, kıçımda don yokken, karnım açken gidip hemi de orijinal satın almak suretiyle tüm harçlığımı baydığım, evimde baş köşede görmekten en çok hoşlandığım; en fazla yeri kaplamasından gurur duyduğum ve tekinin yeri değişse anladığım hazinemi ne diye ödünç vereyim, babamın tabiriyle aydınlanmak, okumak isteyen sıksın maçasını alsın; ben de tomar tomar para kazanan bir insan değilim ki! istisna yaptığım oldu arada, üç istisnamdan biri gelmedi, biri tecavüze uğramış halde geldi; biri -ki kendisi kuzenimdir- aldığı gibi verir, aldığından bile temiz verir; o hariç kimselere vermem. insanlar anlamaz ki benim o kadar değer verdiğimi! d&r olsun, kabalcı olsun, kitap dolu. kredi kartına taksit de yapıyorlar hem. hayret, ödünç verecekmişim...
