amerika'da ya da ingiltere'de çıkmış olsaydı listelerde ilk 10'a girebilecek madonna'nın Confessions on a dance floor'u tadında güzel albüm. bu albüm aynı zamanda bir çok riski de beraberinde taşıyor türk dinleyicine beğeni açısından. saz yok, darbuka yok, oryantal ezgiler yok yani bizim insanımıza yabancı bir müzikle çıkıvermiş ama buna alışmamız lazım fantezi/arabesk yapıcam diye kasan bizi eurovision'larda rezil eden bünyeler varken bu albümü dönüm noktası olarak kabul etmeliyiz kral tv'de ishal olmuş çocuk misali kırım kırım kıvranan şarkıcı bozmalarına tokat gibi gelen albüm. gerek altyapısı gerek sözleri ile üstünde bayağı durulmuş, emek harcanmış olduğu belli. iddia ediyorum bu albüm 2000li yılların türk pop'u için dönüm noktası olacaktır, örnek alınacaktır.
