vakti zamanında yaşadığım acınası, acınası olduran olaydır. bir de ölmeden önce son konuşmasını sizinle yapmışsa ve de onu ilk bulan siz olmuşsanız,üstüne bir de yaptığı şeyi size ithaf etmişse sizde yaşayarak intihar etmeye başlarsınız. size adamıştır bir kere, herşey sizin içindir ya bütün sorumlulukta size aittir. ailesine, ailenize ,çevrenize açıklama yapması gerek olan sizsinizdir. ne de olsa o yoktur artık. bir yatak karyolasının altında ölmeyi tercih etmiştir. ve herkese göre yapılan şey sizin için değil sizin yüzünüzdendir. onu o hale getirende, onu o karyolanın altına sokup öldüren de sizsinizdir. onu öyle gördüğünüz andaki hisleriniz, ellerinin soğukluğu, bakışlarının donukluğu, sebep olmadığınız halde acaba diye beyninizi kurcalayan düşüncelerle uğraşıyor olmanız önemli değildir. canları gitmiştir, canınız almalıdırlar. bir sürü kötü olay yaşarsınız. vicdan azabı, iç hesaplaşmalar, insanlara verilen hesaplar, herkesten soğuma, korku. en çokta korku. içinizin ta en içine işler. kimseye değer vermeyin istersiniz, kimse de size değer vermesin. ya o da giderse, ya o da giderken herşey senin içindi derse, ya bu sefer ki benim yüzümdense...
derken gün gelir biten başka bir ilişkinin ardından korktuğunuz başınıza gelir. hayır bu sefer gitmemiştir, yapmamıştır ama korku. işte hep o lanet olası korku. onu üzdüğünüzü söyleyen kimseye kıyamazsınız. korkarsınız çünkü. telefonda ağlayıp, kendini öldüreceğini söyleyen ve sizden yardım isteyen insandan korkarsınız. yapmayacağını, yapamayacağını bile bile korkarsınız. ya yaparsa... bilirsiniz ki bu seferkini kaldıramazsınız. arkasında bıraktıklarıda kaldıramaz. işte bu yüzdendir önem verdiğiniz insanları kıracağınızı bile bile yardım etmeye çalışmanız. çünkü bilirsiniz ki bu seferkini kaldıramazsınız.
dipnot: evet, seni çok üzdüm, kırdım. belki anlarsın sandım. kendimi senin yerine koymadan, kendini benim yerime koy istedim. ama unuttum ki yaşamayan bilemez. korku öyle birşeydir ki insanın içine işleyen, nefes bile aldırmıyor insana. ve bilirim ki yapılan hataların sonundaki pişmanlıklar ve keşkeler hiçbirşeyi geri getirmiyor. ne ölen dirilir, ne üzülen sevinir. zaman...bazen çare, bazende akıp gidiyor işte. üzdüm, üç ay boyunca yaşananları unutturamadım.üzgünüm, zamanı tutamadım.
dipnotun en dibi: neler yazmışım senin için, ne çok kızmışım kendime seni üzdüğüm için. asıl pişmanlık şimdi duyulanmış. demiştim ya zaman... akıp gitsede, sürüp geçsede, olaylar, kişiler farklı olsada bazı şeyleri değiştirmiyor ve keşkeler hiçbirşeyi geri getirmiyor. ama yine de keşke... keşke hiç var olmasaydın. çünkü varlığın bile içinde her çeşit insanı barındıran bu dünya için kocaman bir yük. gözlerin... hiçir işe yaramayan. sus. sonsuza kadar...
