hatmedilen eserlerin çeşitliliğinden kaynaklı anlaşılamamaktan doğan karşı taraf ibneliği. şöyle oluyor: kesintisiz okuyan kişinin fark etme ve eleştiri metodu farklılaşıyor. bu fark genel geçer değerlerler sahipleri ile uzlaşmadan uzak göründüğünden görüntüsü bile ibnelik addediliyor. oysa vuku bulan: okuyan, okudukça sayfa aralarında "vay anasını içinde bulunduğum durum lan bu. aynı şeyi yapmıştım. daha farklı-basit bakmıştım. yüzeysel düşünmüşüm."lerin sayısı artar. bu artma seansları neticesinde ortaya çıkan; idrakin zorlama ile alternatif hesaplara yönlendirilmesi, algıda seçiciliğin yok edilmesi, refleksi davranışlar ilkelliğinden arınma-vay babam vay!-, muhakemenin gelişmesi gibi tekdüzeliğin tavır alacağı ve bu tavra da ibnelik diyeceği meydan da onlarla buluşursun. e meydan er meydanı, sen de okuyarak primitif şedit hallerden arınmışsın. "lüten konuşarak-tartışarak çözelim." dersen, "yumuşakçalardan lan bu. ibne işte!" derler. iyi bağladım sonunu diye düşünüyorum.
