dün gece kanal 1'in yayınladığı ve berbat dublajıyla izlenmesi
işkenceye dönen, bol ödüllü ancak yeterince iyi bulmadığım,
yönetmenin 'en iyi yönetmen' alayim diye kastığı belli olan ve
o ödülü almış olduğunu öğrendiğimde götümle güldüğüm film.
ayrıca rosario dawson'ı sadece birkaç sahnede görmenin
hayalkırıklığı yarattığı filmdir ki hatunun en önemli*repliği erkek olmak üzerineydi ve oldukça basmakalıp, muhafazakar,
aile değerlerini yücelten yani ossuruktan bir replik idi.
bunun yanında chazz palminteri etkileyiciydi.
nesnel olarak o malzemeyi bana verseler* kralını yapardım dediğim
bir film olmuştur kısacası. he nedir temel eksiği filmin...
geçmiş-şimdiki zaman kurgusunun aksaması ki filmin temeli bunun
üzerine kurulu. filmin en büyük artısı ise hedefi bulan finali.
