bazen huzurdur. sıcacık yatağının başının hemen yanındaki pencereden dışarı bakarsın. içine bir huzur dolar. Bazen hüzündür. aklına gelir dışardaki kimsesizler, evsizler. Sen burada bir gıdımcık huzur hissedeyim diye kar yağmasını isterken, sevinirken, evet tam da o anda; üzerinde ince hırkasıyla binaların damlarına sığınan evsiz kimselerin, üstlerinde kalın montlarıyla evlerine koşuşturan insanları izleyen tedirgin ve hüzünlü gözleriyle onları izlemeleri gelir aklına, soğuktan morarmış suratlar, titrek çeneler gelir. Ağzı olup da dili olmayan Hayvanlar gelir. içinde yağmasana dersin o çok yağmasını istediğine.
