tekirdağ ın şirin ilçesi(ydi). bundan on iki on üç sene önce bağlar mevkine gidip türlü yemişler toplamaya gidilebilinen, hastane postane arasında akşam üstü vakitlerinde mekik dokuyup onlarca insana selam verilebilinen, sabaları uyandığınızda nefes alınabilinen, akşamları mahalle arkadaşları ile oyunlar oynanabilen, musluk suyu içilebilen, araba park edilebilen, general basri saran stadyumunda maç seyredilebilen, spor salonunda basket oynanabilen, kısacası yaşanılabilen bir yerdi memleketim. okul dolayısı ile ayrı kaldığım ilçemde yaşayamıyorum artık. ayaklarım gitmek istemiyor o tarafa doğru. şimdilerde selamlaştığım caddelerde kendini bilmezler, bağlarında koca beton yığınları, okuduğum okulunda laçkalık, sevdiğim kızlarında anlamını bilmediğim tafralar, stadında oynanamayan o eski maçlar, hastane postane arasında kesilmiş benden yaşlı ağaçlar var güzel ilçemin. bozanın da bozduranın da allah belasını versin. *
