mahallenin bakkalı yüzünden hep azar işitirdim annemden. on kuruş kalır vermez, annem kızıyor diyorum, annen şuncacık paranın hesabını mı yapıyor diye dalga geçiyor. e sen yapıyorsun o niye yapmasın? eve giderim annem para üstü sorar "on kuruş eksik" diye de tamamlar cümlesini. anlatamazsın vermiyor diye. benim paramı nasıl vermiyor der, deli eder adamı. azar azar üstüne.
bir gün dedim ki yürü beraber gidiyoruz. eğer vermezse söylersin ver diye, verirse de en azından artistlik yaparım "şiştin mi" diye. gittik. adam parayı verdi. annem ne dese beğenirsiniz, "sakız ver buna ya bozuk kalmasın üstümde". adam mutlu, annem gururlu, ben ezik.
