herkesin benimsediği dini aslında kendi yaşamına uyarladığı şekliyle kabul etmesi durumudur.
kimi çok dindar,
kimi yarı dindar,
kimi çeyrek dindar,
kimi dinsiz...
benimkinde ketçap mayonez olmasın abi. *
adam çok dindardır, aşırı derecede. şeriat raddesinde gibi. veya kafayı bozmuş dinin dahi tasvip etmediği noktadadır. asar, keser. ayıplar, hor görür, kendi gibi olmayanlara beddua eder. "din dediğin böyle olacak" der.
adam vardır sadece dindardır. ibadetini yapar, farklılıklara saygılıdır ama yine de kendi gibi olmayanların yanlış olduğunu düşünür. "din dediğin böyle olacak" der nihayetinde.
başka bir adam vardır dini yaşar içinde belki, ama asla belli etmez. savunmaya geçmez hiçbir konuda. veya karşıdakini yargılamaz. her koyun kendi bacağından asılır mantığında yaklaşır olaylara. istediği zaman içki içer, istediği zaman ibadet eder. sosyal yaşantısında dinini dilediği gibi yaşar. "din dediğin böyle olacak" demez. din özeldir, sefası da cefası da kişiyi ilgilendirir der.
bir adam da vardır ki "din yok" der. olabilir. kimi saygı duyar, kimi de duymaz. çoğu kez bu noktada kesişir hepsi.
baştaki abi asalım der,
ortanca abi gel otur konuşalım der,
küçük enişte de keyfin bilir paşam der.
sosyal yaşantı içinde "din" ortak noktasında aslında binbir çeşit yaşama biçimi var. şekil var.
ve demem o ki, bunca farklılık varken dünya üzerinde "dini doğru yaşamak" ne derece doğru?
kime göre doğru?
her daim yapılan din kavgalarının çok saçma olduğunu artık anlayıp boşa kürek çekmemek gerek.
not: hiçbir kesimi kötülemek amacım yoktur.
not iki: ben galiba küçük enişteyle özdeşleşiyorum. herkesin tuttuğu kendine. bu bi gerçek.
not üç: kafa açmadım umarım. ama zaten kafa açmak için burdayız sanki bazen. *
