on yıldan biraz fazla olmuş... neler neler geride kalmış. insanlar, dostluklar... sayısız mutlu an ve sayısız dert... artık mazinin bir parçası onlar. hepsinin yerini yenileri aldı ama çok az kıymetli şey var hiç değişmeden kalan;
yarınlara umut, tükenmeyen sevgilerim ve göksel. ne kadar çirkinleşsem, kirlensem, bayağılaşsam, öfkelensem, nefret damarlarımda dolaşsa da benim saf yanımın sesi o.
bu gece yarım kalan şarkı arkadaş oluyor bana. yalnızlığıma örtü çekecek kadar ince bir ses.
ona hep minnettarım.
