bu mesajlar hayatımızı farkında olmadan yönetirler ve o kadar gizli olmalarına gerek yoktur. zaten özgür irade dediğimiz şey kendi içgüdülerimizin tutsaklığında devam ettiğinden, bunlar da bu içgüdülerimizi hedef alır. eğer hapishanede doğmuş olsanız, dışarıyı bilmezsiniz, dört duvar arasında yaşamayı sorun olarak görmezsiniz. dünyayı da yerçekimiyle zincire vuran ve atmosfer tabakasıyla da tavanını inşa etmiş bir hapishane olarak görebiliriz. gelmek istediğim konu şu; hayatınızda en ufak bir prüz olduğunda sürekli daha iyisini isteyerek moralinizi, psikolojinizi bozarsınız. dışarı çıkacak arkadaşınız yoksa, televizyonlardaki kliplerde gördüğünüz kızlı erkekli gruplar, ya da acıktığınızda tvde beliren kfc, burger king gibi markaları görmek, kötü bir şey yaşadığınızda ya da bir şeyin yoksunluğunu çektiğinizde, moralinizi bozacak her şey yüklenmiştir bu elektronik cihazlara. uyumadan önce gözünüzü kapattığınızda çocukluğunuzdan beri beyninize yüklenmiş filmler ve reklamların yansımasını görürsünüz. aşk filmleri bilinçaltında içgüdünüze dem vurarak öyle işlemiştir ki evveliyatından, hayatınızı birlikte geçirmek isteyeceğiniz über güzel/yakışıklı birini düşlersiniz. gökdelenlerle dolu şehirler görürsünüz kapalı gözkapaklarınızda. ingiliz gençleri gibi içip içip sikişmek istersiniz her gün. helva ekmekle değil fast foodla beslenmek istersiniz. siz 100-200 liraya aldığınız o televizyonda sizi 100000000-20000000000 liralık hayatlara teşvik eden kareler görürsünüz. insan her şeye alışabilen varlıktır evet ama egomuzun ne kadar aç olduğunu tartışmaya gerek yok. aynı zamanda kötü yaşamı hazmedemeyen varlıklarız. çünkü oturduğumuz yerden hayal bile edemeyeceğimiz ortamlar, arabalar, yemekler gördük. zenginseniz hiç sorun değil bu anlattıklarım ama çoğu kişi değil biliyorum. ben de bu gruba dahil biriyim. elimde olmadan sürekli daha iyi yaşama hayalleriyle kendimi hırpalıyorum. neden? çocukluğumdan beri içime işleyen bu mesajlar yüzünden.
