bir mesaj atmıışsınızdır bir gün. cevap yazılmıştır. tekrar mesaj ve tekrar cevap. sonra bir bakmışsınız sohbetiniz dostane bir çizgide ilerliyor. sizin belki hayatınızda sahip olduğunuz, en önemli değerler, onun için de aynı şeylerdir. gün gelir... kafanız çok karışıktır, psikolojiniz darmadağın. eskiden konuşulmuş ama o an aklınızda olmayan bir şey söylersiniz... bir anda ortalık soğumaya başlar. toparlayayım dersiniz. iyice sıçarsınız. karşınızdaki insan, bugüne kadar sadece psikolojik egolarınızı tatmin etmek için onunla konuştuğunuzu sanar, ama öyle değildir, yanılıyordur! ve bunu ispatlamak çok zorlaşmıştır artık. uğraşırsınız..uğraşırsınız..uğraşırsınız... sizin her denemenizde, o bir kıymık daha sokar. elleriniz artık yazamaz hale gelmiştir. kalbin kırıklığının beyne verdiği sinyaller, beyinden parmaklara giden sinyalleri zayıflatmıştır. gecenin 03.30'udur. çok yorgunsunuzdur ama nafile.bir insan 24 saat uyumadan ve buna ilaveten o gün bilmem kaç yere gidip gelmiş olup, yatağa uzandığında gözleri neden kapanmaz?.. ama o bunu anlayamaz. anlatsanız da artık inanmayacaktır.. e haklıdır tabii... neyse... o sizi değil, siz onu kaybetmişsinizdir artık.
