sadizmin babası olarak bilinen marquis de sade'nin kitabından uyarlanmış bir film olması zaten izlemeden önce bilinmeli ki psikolojik etkilerine hazır olunabilsin.
yönetmenin filmin içine bolca yerleştirdiği ve faşizme sert göndermeler yapan onlarca mesaj, filmin aslında sadist portreler çizmekten öte anlam taşıdığı ve mesaj verme kaygısıyla biçimlendirildiğini apaçık gösteriyor.
ancak filmdeki vahşet ve iğrençlik dozunun yüksek oluşu ister istemez akla şu soruyu getirir; faşizm eleştirisi yapmak ve kapitalizme sahipler-köleler algısı üzerinden sert göndermeler yapmak için böyle iğrençliklerle dolu bir kurgu mu yapılmalıydı illa??? bok sahneleriyle sigara dahi içemez hale getirdiği izleyiciden ne beklemekte acaba yönetmen??? haz ve şehvet duygusunun uyanmasına müsaade etmemek için tercih edildiğini düşündüğüm bu üslup; açıkçası filmi dayanılmaz bir garabet haline dönüştürüyor ama yine de midesi sağlam yazarların izlemesini tavsiye edebilirim.
