genel olarak ülkenin dört bir yanına dağılarak sadece ekmek kovalayan saf insan çeşidi, memleketinde ikamet edenler ise dik yamaçlarda tarım yaparak yaşamlarını sürdürüp ekonomiye büyük katkıda bulunurlar, geçen yıllara kadar sadece çay ve fındık yetiştirilebilinir zannedilen verimli topraklarında kivi yetiştirmeye başlayan yenilikçi bir toplum olup yeni nesil şehir gençliği için görgüsüz ve kaba etiketi ile hiç yılmadan çalışır ve üretirler, devletine, milletine büyük bir sevgi ve şefkat ile bağlı bu toplum Trabzon'a aşık kendi yaşam gailesi için çırpınan emekçi, cefakar çizgilerinin dışına çıkmadan günümüze kadar gelmeyi başaran ender topluluklardan bir tanesidir, "devlet bize bakmıyor", "devlet bize yardım etsin" demekten ziyade "devlet bize karışmasın, doğal dengemizi bozmasın, biz kendi işimizi yaparız" zihniyetinde hareket ile dağ ve yamaçlara inat kırsal kesimin fazla olmasına rağmen kaçak enerji tüketiminin düşüklüğü dürüstlüklerinin göstergesidir.
