gidilmemesi ve öğrencilik yıllarını geçirmemeniz gereken bir şehirdir. dondurma için de gitmeye gerek yoktur. sağolsun mado, tüm türkiyeye dondurmasını maraş yaşar pastanesinden göndermektedir. her neyse bu şehirde yapacak hiçbir sosyal faaliyet yoktur. merkez halkı yobazdır sadece dinen değil her türlü yeniliğe kapalıdır. yobaz olmayan kısmı da modern görünümlü, maraştan şikayetçi ama altyapıda yobaz ve rol yapanlardır. esnafı saygısız, umursamaz, ticaretten anlamaz "şunu indirebilir miyiz?" dediğinizde "almayacaksan indirmeyim" cevabını alabilme ihtimaliniz %95'tir. erkekleri tam bir hanzo, dolmuşçuları maraş otu denen uyuşturucuyu dudak aralarına atıp o kafayla yolda insanın üstüne üstüne sürer. merkez halkının üniversiteye ve üniversite öğrencilerine karşı nefreti vardır. evi özellikle erkeğe evi çok zor verirler. verseler de binbir şart koşarlar. komşuluk bağları tamamen dedikodu üzerine kurulmuş olup, fitne ve fesatlık için ellerinden geleni yaparlar. komşuların görevi öğrenci evlerine kimler geliyor onu gözlemek erkek evine kız girip çıkıyorsa kıza fahişe damgası yapıştırmak, eğer kız eviyse eve giren erkekleri rapor edip sanki kızlar evde fahişelik yapıyormuş havası vererek bunu yöneticiye ev sahibine bildirmektir. öğrencilik hayatınızda 4 yıldır aynı evde kalırsınız 1 gün olsun komşudan bir tas çorba dahi gelmez. hayat yazın 21.30, kışın 19.00'da biter. dükkanlar kapanır ve sokağa takım elbiseli, mutlaka bıçaklı(en iyimser yaklaşımla) hanzolar çıkar. kızlar yukarıda yazdığım saatlerden sonra evlere çekilir ve tüm caddeler serserilerindir. kız arkadaşınla sokakta dolaşamazsın gece. her kıza günde bir defa mutlaka laf atılmıştır. ara sokaklarda daha da ileri giden olmuştur. ayrıca da delikanlılıkta erkeğin yanında kız varsa o kıza bakılmaz. burada ilk başta kıza bakarlar taciz edercesine, sonra birde sana bakarlar meydan okurcasına. güçsüzsen yanında kız arkadaşına laf bile atarlar. geceleyin (yazın 21.30, kışın 19.00 dan sonra) bir kız sokağa çıkamaz çıkmaz. artı olarak gençleri namerttir. sessiz sedasız arkadan bıçağı saplarlar ve yok olurlar. bir de ekstradan insanın içini bayan gıcık eden bir konuşma ağızları vardır. bu ağız gayet kaba ve dışarıdan bir insanın zar zor anlayacağı bir ağızdır. herkes birbirine ede der üstelik bu lafı da çok gıcık bir şekilde söylerler. yolda birine bir yer tarifi sormaya kalktığınızda sert bir biçimde ben bilmiyim git başkasına sor cevabı alırsanız şaşırmayın. merkez insanı yobaz olduğu kadar odundur da. şehrin kendi halkı bile şehrini sevmez. hacı dersin seni dolandırır. orada ki, özellikle maraştaki hacılara güven olmaz. şehir içinde bar yoktur. cafe & bar tarzı yerlerde de içki içmek yasaktır. maraşın normal bir ilin statü ve mantalitesine gelebilmesi için herhalde bir 10-15 yıl gerekir. bütün bu tutuculuğa rağmen karaçarşaflı teyzelerin dilendiği ildir. ayrıca içkinin en fazla tüketildiği 2. il, kendi nüfusuna oranla, nüfusa kayıtlı en fazla fahişenin bulunduğu(33000) 1. il, ve yine nüfusa oranla en fazla pavyonun bulunduğu 1. ildir. şimdi sıra geldi maraşın güzelliklerine diyemiyorum çünkü maraşın dondurması hariç hiçbir güzelliği merkezinde bulunmuyor. civar ilçe, köy ve kasabalarına gidip gezmenizi ve ili terkederken maraşa uğrayıp, dondurma yiyip kendi memleketinize dönmenizi tavsiye ederim.
