toplum içinde rahat rahat kürtçe konuşamayıp konuşunca da çevreden kızgın bakışlar ve sözlü, elle tacizler alıp baskıya uğramak durumudur. yahu ben anlamıyorum kürdistan'da doğup büyümüşüm, anamın memesi yetmemiş bana öyle ki kırk aslan gücündeymişim memesinde süt bitince gabar'da karlar ile beslemiş beni.
ve ben bu ülkede, ülkemizde rahat rahat kendi eğitimimi alamadım, eğitim göremedim, kendi dilimi konuşamadım, kendi edebiyatımı tam manasıyla öğrenemedim, tarihimi bilemedim hep ağlatıldım, hep kanatıldım dört bir yanımdan. puşt zulası olmuş dört yanım, alnım öpüp vurdular sırtımdan. işte böyleydi bizim hikayemizde. ne zaman kürtçe konuşmaya kalksam baskı yaptılar, sövdüler, kindar bakışlar attılar. metrobüste konuştum birader burası türkiye dediler, hayır burası bizim ülkemiz diyemedim. öldürürlerdi, öyle vahşiydiler...
yapamadık, biz geç kaldık. çocuklarımız konuşmalı, öğrenmeli, gerçek tarihi bilmeli ve dağlarda kardeşçesine minik kürtler koşuştururken keçi sütüyle beslenmeli.
