her an deprem olacakmış gibi ürkek, korkak, tedirgin uykuların başlangıcı olan gece,tarih. saat 03.04 idi yada 05 bilmiyorum ancak, çatıdaki kiremitlerin takırtılarını, istanbul boğazının hatta tüm şehrin gecenin karanlığından bir anda aydınlığa ulaştığını hatırlıyorum...
vitrinlerin devrildiğini, 45 saniye nin ne kadar ama ne kadar uzun olduğunu...
en çok da, o körfezden geçerek memlekete giderken ki, ceset kokusunu hiç unutturmayan tarihtir 17 ağustos...
