baudelaire poe'yu kendine çok yakın bulmuş ve onun hikayelerini, şiirlerini çevirmiştir. eşsiz dahi olarak tanımladığı poe'nun trajik hayatı onu çok etkilemiştir. poe ile ilgili denemesinde şöyle yazar: "okuduğum bütün belgelerde abd'nin poe gibi daha hoş kokulu bir dünyada nefes almak için yaratılmış bir varlığın hummalı sıkıntısıyla baştan başa dolaştığı geniş bir hapishane, gaz lambalarıyla aydınlatılmış büyük bir barbarlık olduğu ve onun şair ve hatta ayyaş olarak iç dünyasının ruhsal yaşamının bu sevimsiz atmosferin etkisinden kaçmak için yaşam boyu süren bir çabadan başka bir şey olmadığı inancını edindim". fantastik hikayeleri ve düşlerle dolu derin ve kederli şiirleriyle tanınan hafifçe gülümseyen solgun ve hüzünlü yüzlü poe'nun melankolikliği eserlerinde de kendini göstermiştir; 'başkaları gibi değildim çocukluğumdan beri, görmedim başkaları gibi, ortak bir pınardan almadım tutkularımı, aynı kaynaktan almadım kederimi... 'acımasız kaderin azgınca, giderek azarak peşine düştüğü bahtsız usta; sonunda ezginden tek bir nakarat kalır geriye, sonunda ümidin kasvetli ezgileri şu melankolik nakaratı benimser: bir daha asla!'.
