türkiye'de siyaset felsefesinin başlayıp bittiği konu. üç temel akım vardır:
1. atatürk başka allah başka tayfası: bir rivayete göre nüfusun çoğunluğudur, çekirdek kitle anlamında memlekette "genel" olandır, orta yol'cudur, "müslümanım ve atatürk'ü seviyorum"cudur, vesaire. bunlar da kendi içinde ikiye ayrılır; hiç bu tartışmaya bulaşmayanlar, ve bulaşıp da her iki tarafa da "yapmayın etmeyin" veya "siktirin gidin" diyenler.
2. atatürk büyüktür tayfası: bunu iddia edenin tahmin edileceği üzere dinle allah'la pek bir işi yoktur. ancak illaki hepsi de dini yoketmeye çalışıyor anlamına gelmez; dinden ve dini geleneklerden kurtulmayı toplumsal ilerlemenin bir gereği olarak sayanlar olduğu gibi, aralarında dini gerçekten hiç umursamayanları da vardır. ancak atatürk her halukarda önemlidir.
3. allah büyüktür tayfası: bunu iddia edenler, malum, din temelli bir dünya görüşünü benimsemiştir. herşeyin yaratıcısı olduğuna inandıkları bir kavram elbette bu insanlar için yaratılmış ve yaratılacak olan herşeyden her daim büyük olacaktır. bazıları bu fikri hatırlamak ve hatırlatmak için atatürk ile ilgili her hadiseye sürekli karşı olmak zorunluluğu hisseder.
bir de bu üç gruba da dahil olmayan, yani ne atatürk'e ne de allah'a göre şekillenen bir siyasi anlayışa sahip olmadan hayata ve topluma dair başka hadiseleri ön planda tutanlar vardır. bunlar azınlıktır, çoğunluğun gözünde köksüzdür ve düşünceleri bu toplumda her daim önemsiz kabul edilir. gelgelelim kendilerine tanınan yaşam ve ifade hakkı bu ülkenin özgürlükler ve hoşgörü ibresinin gerçek anlamda nerede durduğunu belirler, belirleyecektir. yani yukarıda tanımlanan "üç büyükler" oligarşinden birini desteklemek insan olarak var olabilmenin olmazsa olmaz koşulu değildir ve mesele bunun idrak edilmesi meselesidir. bir zahmet...
