Türk silahlı kuvvetlerine mensupsanız işiniz zordur bu memlekette. Rütbeniz ne olursa olsun hep bir sıkıntı vardır. içinde olmayan bilemez, aslında şöyle açıklanabilir bu durum. Her iş yerinde birbirinin arkasından iş çevirenler olur, her meslek grubunda şerefsizler, ahlaksızlar, çıkarcılar, şakşakçılar olur. Astsubaylıkta da böyledir işte. Ama hep " iki arada bir derede " kalma söz konusudur ancak bu sırf astsubay rütbesi için geçerli değil, teğmen, üstteğmen, yüzbaşı, binbaşı ... bunlar içinde böyledir.
Alay komutanının siyasi bir görüşü vardır, hizaya sokar hepsini, herkes ondan olmak zorundadır, tugayda bir alay komutanı bir tugay komutanı vardır... ne bok yiyeceğinizi şaşırırsınız. Sözde albay, üstün işine burnunu sokmaz, ancak içeride hep başkadır. Yalan rüzgarı gibi, herkes yer birbirini içeride. He ancak "kol kırılır yen içinde kalır" olayını güzel uygularlar.
Öyle astsubaylar vardır'ki gözünüzün önünde askeri gazinonun paralarını iç ederler, öyle astsubaylar vardır'ki tek başına bir mağaraya girer ve teröristleri imha eder canı pahasına ve bunun için zamanın karakuvvetleri komutanı taaaaaa koltuğundan kalkıp ayağına kadar gelir plaket vermek için. Bir iki alkış, kıyamet. Sonra her şey eskisi gibi.
Öyle astsubaylar vardır'ki; sırf yastığının altından hatıra defteri çıktı diye acemi bir askeri öldüresiye dövebilir, öyle astsubaylar vardır'ki cep telefonuyla konuşan eratı yakalar, nasihat verir, bir iki güzel söz söyler çeker gider.
Kötüsü'de iyisi'de bizim astsubayımız, bizim askerimiz. Sahip çıkacağız elbet her daim *. Uzman çavuşluk, Astsubaylık, Subaylık, Generallik... Bunlar sadece birbirimize verdiğimiz unvanlar etiket.... iyi asker, vatansever asker, askerdir. Gerisi teferruat.
