Butun bu yasananlardan sonra hala seni ozluyor olmam tuhaf kendimi anlayamıyorum, tanıyamıyorum artık tek bildiğim seni merak etmem özlemem sesini duymak istemem seni sadece bir kere görmeme ragmen nasıl böyle istiyorum bilmiyorum kendi hayatımı kendi kararlarımı vermişken neden sana saplanıp kaldım ben peki neden sana gelmeye cesaretim olmadı olamıyor ben sana karsı ne hissediyorum anlayamıyorum ki ama tek bildiğim sen benimle hep var olacaksın ama gercek ama hayal bazen sana o kadar çok ihtiyacım oluyor ki senin beni dinlemene senin bana kıyamayan gözlerle bakmana bana inanmana ben üzüldüğümde benimle üzülmene sevindiğimde sevinmene bunu görmeye o kadar ihtiyacım var ki bazen diyorum sanki sen benim bi yarımdın sen gidince o yarım öksuz kaldı yerine koymaya insan var sanıyorsun sen ama yok kimse olmaz senin gibi belki de unutuyorsun beni unutulmayacak biri değilim ki sana mutluluk mu verdim de beni hatırlıcan ama ben seni hep hatırlıcam çünkü ben gercekten senle mutluydum sonra buyu bozuldu hayat neler yaptı bize böyle olacagı aklımdan bile gecmemişti hiçbir zamn kendimi sana yakıstıramadım ama sana yakıstıramazken daha farklı yerlere geldim ilerden çok pişman olacagım biliyorum ama engel olamıyorum kendime bu korkaklık bu kendine güvensizlik beni mahvediyo. sen hayal olandın ve sanırım öyle kalacaksın.
