dinledikten sonra sila'nin butun albumlerinin orjinalini gidip almama sebep olacak derecede sila'yi begenmeme ve ciddiye almama vesile olmus bir albumdur vaveyla. Bu sebeple yorum yaparken de cok zorlaniyorum. Ne desem az kalirmis gibi geliyor. Cunku ben begenmeyenlerin aksine bu albumun sila'nin simdiye kadar yaptigi en guzel ve en kaliteli is oldugu kanisindayim. Acisa da oldurmez ya da sevismeden uyumayalim tarzi ilk dinleyiste her kitleyi cekebilecek kanca adi verilen bir parca yok belki bu albumde ama muthis bir konsept ve kompozisyon harikasiyla karsi karsiyayiz. Cok samimi her seyden once. Album cocuk diye bir sarkiyla aciliyor. Ve bu sarkinin hissini oyle bir yasatiyor ki sila size, ardindan gelen "her sey yolunda"nin aslinda bir ironi oldugunu dusunmeden edemiyorsunuz.derken.. Sila sarkinin sonunda oyle bir tonlamayla her sey yolunda diyor ki, evet aslinda her sey berbat otesi demek istediginden emin oluyorsunuz. Albumde sila'nin duygulari konusundaki samimiyetine ters dusen hicbir sarki yok. Ki bu bence onemli bu tarz albumlerde. Leyla'yi da begenmemis cogu kisi ama benim en sevdiklerim arasinda kesinlikle. Umarim kotu yorumlar sila'yi yolundan dondurmez. Kisacasi ifade edilemez guzellikte bir album olmus vaveyla benim açımdan. Sesine yorumuna yuregine saglik sila.
