"Ben demiştim" lafı dile kolay ama yüreğe ağır. Pişmanlık taşımaz, karşısındakinin pişman olması gerektiğini yüzüne vurur sadece. Çünkü dost, acı söyler.
Yine de söylediğiniz kişi eğer işi pişkinliğe vurmuyorsa çok şanslısınız. Küçük bir şüpheyle de olsa, size hak verdiğini hissedersiniz. Ama herşeye rağmen, neticeye bakınca kalpler kırık olarak kalmıştır. Herşeye rağmen gülünmesi gereken hayata bir acı hatıra daha bırakmışsınızdır. Bu hatıralar, harita olup size geleceği gösterir. Mutlu olmak gerek bu yüzden.
Geriye bakınca kötü şeylerin bile bir iyi tarafı olduğunu görmek huzur veriyor insana. Benim gibi, geceleri uyumamayı, kaderin oyunu olarak, alışkanlık haline getirmemişseniz, rahatça uyursunuz. Pişmanlık, şüphe, keder... Bunlar, insanı bitiren şeyler. Bir virüs gibi yayılır; onun için bir an önce kurtulmalıdır. - Sanırım "Ferrarisini Satan Bilge"de de okumuştum böyle bir şey -.
Ben, başkasına derim; başkası, benim hatalarımı hatırlatır. Sürüp gider.
