Küçük bir çocukken izleyip "ölmesin ölmesin" diye bağırdığım filmdir. 2 saat önce 19. izleyişimi gerçekleştirip ağlama serimi bozmadığım içinde hiç kötü insanın olmadığı herkesin sahip olmak isteyebileceği bir aileyle de içimi burkan acımı deşen klasiğimdir. Ann'in iç konuşmaları insana kendini onaylatmak için yazılmış gibidir ve filme baş karakter psikolojisiyle bakarsanız gerçekten kırılırsınız, hissedersiniz. ayrıca filmdeki donla ann'in tanışma hikayesi gördüğüm en romantik senaryodur.
