kitabın kapağını az önce kapattım. son kelimeler şunlardı: "ah Tanrım, Yeşil Yol o kadar uzun ki... filmin ismini lisenin ilk sınıfındayken duymuştum ve uzun olduğu için izlemekten kaçınmıştım. iyi ki de izlememişim diyorum şu son birkaç gün içerisinde. stephen king kitap genelinde okuyucuyu tutkuya, gizeme ve bir tür hipnoza boğuyor, bir yerde duruyor ve öylece izliyor sanki. böyle bir ustalık, böyle bir maharet olamaz herhangi bir insanoğlunda. hayli akıcı ve yoğun düşünce karmaşasıyla aktarılan anlatım, ister istemez beyinde çok büyük yer ediniyor... sınav haftam sona erdiğinde filmini de izleyeceğim elbet. fakat hayatımda okuduğum en güzel, en duygulu, en 'realist' fantastik kitaptı. okumayan herkese önerir ve hala yaşamakta olan usta yazar stephen king'in önünde saygıyla eğilirim. ve ek olarak baktığım her köprü altında, john coffey'in bana doğru yaşlı gözlerle baktığını görmeyi her şeyden çok isterim...
