miletus okulunun son temsilcisi anaximenes'tir. iyonik lehçede yazdığı kitabının sadece bir bölümü elimize geçmiştir.
o da miletus okulunun geleneğini sürdürerek 'ilk ve enson' arayışına girişti. ancak anaximenes'in görüşlerinde bir geriye gidiş görülebilir. anaximander'in özdek dışı töz yaklaşımını reddederek, thales gibi ilk ve son öğeyi özdekte aradı. ancak suyun yerine havayı koymuştur. havayı görüşlerinin temeline oturtmasının nedeni solunum olgusu olabilir, çünkü insan ancak soluk aldığı sürece yaşar, hava yaşam ilkesidir. insanla doğa arasında bir paralellik olduğunu düşünerek: 'tıpkı ruhumuzun hava olmakla bizi bir arada tutması gibi, soluk ve hava tüm dünyayı kuşatır.' o halde hava dünyanın tözüdür. töz kavrayışını: 'olan, olmuş ve olacak şeyler, tanrılar ve tanrısal şeyler ondan doğarken, başka şeyler ise onun döllerinden gelir' diyerek daha net bir şekilde açıklamıştır.
tüm şeylerin havadan geldiğini açıklamakta ki zorluğu ise dahice bir yaklaşımla çözmüştür. görgüllerin ilk öğesini hava olarak açıklarken sıkışma ve seyrelme kavramlarını belirtir. hava görünmezdir; ancak sıkışma ve seyrelme süreçlerinde görünür olur, genişler ya da seyrelirken ateşe, sıkışırken bulut, toprak ve son olarak taşlara dönüşür. ona göre hava seyreldiği zaman sıcaklık yükselir ve ateşe doğru evrilir, oysa sıkıştıkça soğur ve katı nesnelere yatkınlık gösterir. o halde hava tüm görgülleri kuşatır. olgusal olarak ortaya koyduğu sıkışma ve seyrelme bilimsel açıdan büyük ilerleme gösterir(tabi bu olguyu töze dönüştürmesi hariç).
thales gibi dünyayı düz görmüş, dünyanın havada bir yaprak gibi yüzdüğünü düşünmüştür.
iö 494 yılında miletus'un düşüşüyle miletus okuluda son bulmuştur.anaximenes okulun son temsilcisi olarak, thales ve anaximander'den daha önemli olarak anılır. şüphesiz okulun son temsilcisi olmasının bunda payı büyüktür.
