her ne kadar "onunla gurur duyun" nutukları atılsa da, her ne kadar onların cennete en ön sıradan girecekleri söylense de ve her ne kadar gerçekten de yakınları acılarını kalplerine gömdüklerinde dimdik durup, "ben şehit yakınıyım" diye bilselerde, o gencecik adamlar ki artık hemen hepsi benden küçük oluyorlar, ölüyorlar..
benim yaşadıklarımı yaşamayacaklar, gördüklerimi göremeyecekler, hayattan aldığım zevkleri hissedemeyecekler artık.. 20 yaşında onlar daha ve olmadan, ölüyorlar...
kutsal olmaları bir şeyi değiştirmiyor, her seferinde gözlerimin dolması bir şeyi değiştirmiyor...
onlar da toprağın altına giriyorlar..
edit: formata aykırı böyle bir edit ama elimden bir şey gelmiyor... ne kadar eksileseniz de onlar da ölüyor...
