laiklik hususunda en bilinen modellerden ikisini zikretmekle geçeceğim.
birincisi alman modelidir: almanya da kiliseler için her yıl büyük bütçeler ayrılır. papazlar alman hükümetinin istediğinden fazlasını anlatamazlar insanlara. din kontrol altında tutulmaktadır.
ikincisi fransız modelidir: fransa da laiklik katı bir şekilde uygulanır. kilise ile devlet arasında organik bir bağdan söz edilemez. yine de fransa hükümeti insanların sokakta dahi nasıl giyineceklerine karışmaktan geri durmaz.
dünya üzerinde laik olduğunu iddia eden her devlet farklı bir metod belirlemiştir kendisine. oysa bunun tek bir uygulanış şekli olmalı değil midir? laik olduğunuzu iddia ediyorsunuz ama papazları tasmalı köpek haline getiriyorsunuz. istediğinizde oturtuyorsunuz istediğinizde halının üzerinde ölü taklidi yapmasını diliyorsunuz.
laikliğin çıkış yeri fransa da laik kavramı ilk kez üç sınıfı ki bunların ikisi dini sınıflardır birbirinden ayırt etmek için kullanıldı. uzun ve sancılı bir fikirsel mücadelenin ürünüydü bu. bu fikirsel mücadeleyi yaşamamış ülkelerin, ortada ayrım yapacak sınıfları dahi yokken laik geçinmeleri bunu da kendi anladıkları şekilde(daha doğrusu işlerine geldiği gibi) yapmaları komiktir.
amerikan modelindeki güçlü sekülerizm ise insanlara gerçek bir özgürlük vadetmektedir. hem inancını yaşamak isteyenler için hem de gücü kendi aleyhine çevirmek isteyen din adamlarından uzak kalmak isteyen devletler için.
