kendisine hafiften rezil olmuşluğum vardır ki evlere şenlik...paylaşayım...
eurovision sonrası... helsinki-istanbul uçağı... bizde bir haftalık kongrenin yorgunluğu, huysuzluğu var. ama uçakta kenan doğulu ve ekibi mevcut o yüzden herkeste bahar havası fırtlamış... yanımda iki arkadaş var, bussiness kısmına gidip fotoğraf çektiriyorlar kendisiyle... uzun uzun da muhabbet edip kanka olmuşlar. ben edebimle yerimde oturdum diye azar işitiyorum geri döndüklerinde... akabinde kenan abimiz koridora giriyor; selamlar, şarkılar, espriler, kutlamalar... ben de kulağımdaki tom waits'i duymaya çalışıyorum... sen misin bunu yapan...
abi yanımızdan geçerken bizimkilerden biri
-kenaan diyor
cevap gecikmiyor
-efendim??
- ya bizim arkadaş çok utandı az önce gelemedi bir fotoğraf da onunla çektirsek??
- aa tabi ne demek..
başta biraz ah canım yazık utandın mı sen agucuk mugucuk bakışlarını yedim, o arada durumu anlayıp kulaklıkları çıkartıncaya kadar madem utandın bari biraz ilgilen bakışları yedim. ne utanması be diyemiyor insan tabi kalakaldım döt gibi afedersiniz. zaten makina zoomda kalmış ; 2 çift göz ve bir kenan burnu ile konuyu kapattık...
özetle şunu söylemek istiyorum, adam aslında sevimli de böyle olmamalıydı be sözlük...
