nedeni globalizmin acı meyvesi apolitizmdir. yani "bulaşmama hali". yani aslında apolitizmle tam olarak politik olmamayı da değil, aktif politikadan, eylemlilikten ve örgütlülükten olabildiğince uzak durmayı ve politik meseleleri "büyüklerimiz halleder" düzeyinde, pasif bir şekilde kavramayı kastediyorum. çoğunluğun apolitizmi de, beraberinde bir tür toplumsal kayıtsızlığı ve samimiyetsizliği getiriyor. ölümlere artık tepki dahi veremeyen, bırakın barış istemeyi, savaşmaya bile takati, feri olmayan, düşüncelerini ve hislerini en fazla sanal alemde ifade edebilen, hastalıklı ve yalandan bir savaş dilini ancak internetteki forum sayfalarında, okuyucu yorumlarında ve sosyal medyada dile getirebilen gençlik bugün türk gençliğinin çok büyük çoğunluğu. apolitizmin temelinde de toplumunun önemli bir çoğunluğunun, kendisini milliyetçi ve muhafazakâr olarak tanımlaması bulunuyor. Bu çoğunluk, kendisini iktidarla ve devletle öylesine özdeşleştiriyor ki, hınç duyduğu diğer toplum kesimlerine karşı, nasıl olsa devletin gerekeni yapacağına duyduğu inançtan hareketle, devletin çağrısına icabet etmeyi gerektiren kimi istisnai durumlar dışında herhangi bir tepkide bulunmuyor, bir eylemlilik içerisine girmiyor. ya da bu apolitik gençlerin anne babaları hep o bildiğimiz ana-babalar: "aman oğlum siyasete bulaşma. anarşik olma. sen dersine bak. bizim zamanımızda 80 olayları falan filan..."
