geçtiğimiz hafta; yeğenimle tanıştım ilk defa. öz bi öz abimin iki buçuk yaşındaki kızıyla.. ayıptır söylemesi hala olmak güzel bir duyguymuş. hani tatmadan bilinmiyormuş. lakin; ilk defa şu vecize o kadar yerine cuk diye oturdu ki, dumur olmaktan alamadım kendime. diyeceksiniz ki ikibuçuk sene nasıl oldu da tanışmadınız. orası zaten çok karışık efenim, onlarca saçma olay sonrası bu hık demiş burnumdan düşmüş ateş parçasını görebildiğimin şaşkınlığını bile atamıyorken üzerimden 'kız halaya çeker' dumurunu ayrı bir sevinçle tattığımı da dile getirmeden geçemeyeceğim..
darısı tüm dargın aile bireylerinin başına... gerçi 'yeğenimde baldan tatlı' şimdi arkadaş..
