bir resmini görünce hakkında yazmak istedim. aslında saçma geliyor buraya hakkında bir şeyler karalamak ama dayanamadım o güzel bakışını görünce.
özledik demeyeceğim seni hiç tanımadım çünkü. tanıdım ama tanımadım. çok isterdim yüzyüze durabilmeyi, seninle konuşabilmeyi, konuşurken nefesini yüzümde hissetmeyi.
inanki çok farklı bir sevgi bu içimdeki. babam gibi. gibisi fazla.
bir insan tanımadığı bir insanı nasıl bu kadar sevebilir? mantığa aykırı... sadece sevmek de değil üstelik. senin gibi düşünmeye çalışmak, gurur duyacağın biri olmaya çabalamak...
öyleki, bu ülkeye sırf senin için katlanmak. keza artık katlanılmaz halde!
dert yanmayacağım sana, mezarın karşısında bunları da sayıklamayacağım ki uzun zamandır da ziyaret edemez oldum seni. sadece dolu gözlerle bakıp duracağım resimlerine. gözlerimin dolmasının sebebi ölmüş olman değil elbette. hepimiz öleceğiz en nihayetinde. ya da sana hakaret eden ve değerini bilmeyenler de değil. acizlikleri gözümü dolduramaz sadece içimi acıtır. hak etmediğin için onların kirli ağzından çıkanları...
gözlerimin dolmasının sebebi seni yaşarken tanıyamamış, kanlı canlı görememiş olmam.
ölesiye değersizlerin yönettiği bir türkiye'de yaşamak ve bu sebeple yaşadığın döneme sövmek... yaşayacaktık madem sen yönetirken varolsaydık demek...
farklı çok farklı duygular lakin çözümü yok.
sevgin içimde, içimizde bunu da yasaklayamazlar ya?
