sene 90- 91. yer ankara da bir semt pazarı.
bir kitap kahramanına kafayı takmış durumdayım( televizyon karakteride olabilir net hatırlamıyorum). tip sürekli sağında ki solunda ki yanlış davranış sergileyen insanları uyaran bir çocuk. misal; adam sigara içiyor sonra izmariti yere atıyor falan sonra bizim yavşak geliyor '' bayım bu yaptığınız çok yanlış biliyorsunuz değil mi? sigara içerek kendinize zarar veriyorsunuz, izmariti de yere atarak çevreyi kirletiyorsunuz ve de bana kötü örnek oluyorsunuz'' diyor. adamda yaptığı yanlışın farkında varıp yerde ki izmariti çöpe atıyor hatta sigara paketini de çöpe atıyor vs vs. neyse, zaten benim kafa da sürekli bu tipin uyarıları var, biri bi yanlış yapsada uayrsam amk diye ortalıkta dolaşıyorum. annemle pazara gittik, dolanıyoruz falan. amcanın biri ufak bir tabureye oturmuş mısır koçanı ayıklıyor, otunu çöpünü de yere atıyor. ben bunu gördüm aha dedim, siktim seni amca. gittim yanına.
ben- bayım utanmıyormusunuz çöpleri yere atmaya?
amca-....
ben- hem bana kötü örnek oluyorsunuz.
amca- siktir git amına kodumun çocuğu!
ben- anneeeeee.
