Tanıyan her kimle hakkında konuşursanız konuşun, lafın bir yerinde muhakkak "onun gibisi bir daha gelmez" diyecektir; ki bu, tanımasa da onu dinleyenlerin, zorlanmadan varabilecekleri bir yargıdır da: Kani Karaca, icra ve birikim bazında, yirminci asır Türk musikisinin alamet-i farikasıdır. Şimdi, bu bir kenarda dursun...
TRT'nin, pek böyle hayırlı işler yapmazlar gerçi ama, hazırladığı bir Kani Karaca Belgeseli var; bir yerinde üstad, Türk müziği konservatuarında hocalık yapmasıyla ilgili konuşurken, Abdi Coşkun ve Aka Gündüz Kutbay'ın yönlendirme ve desteklerinden bahsettikten sonra diyor ki: "adam noksanlığında biz de usul falan öğretiyorduk". işte bu, yani Kani Karaca'nın, hem de "adam noksanlığında" usul falan öğretmesi, tevazunun gelebileceği en uç noktalardan biri olsa gerekir; ki, belgeselin kurgusuna göre müteakiben, Kani Karaca'nın konservatuardaki hocalık döneminden bahseden Ercüment Berker de: "dersler çakıştığı için, ben koro dersi verdiğim esnada yan sınıftan Kani'nin usul derslerinin sesi gelir, ben ders anlatmayı bırakır, öğrencilere dinleyin de istifade edin derdim" diyor.
