tabi ki 2005 konfederasyon kupasında çakma avrupa şampiyonu yunanistan'ı fena marizledikleri(3-0 bitmişti) bir maç vardı ki adriano'nun sağ çaprazdan hiç beklenmedik bir anda güm diye koyup nikopolidis'i o dar açıdan fena avlamasıyla hatırlanır, bir de juninho'nun harikulade frikik golüyle tabi. ha 4-1'lik unutulmaz finalde arjantin'e çok fena itelediği açılış golü de unutulmasın tabi, vurdu mu bayılıttığı zamanlardı.
şimdi bu adriano kardeşimizi severdim ben de 2004 senesinde san siro'da golsüz biten internazionale-valencia şampiyonlar ligi maçında caneira'yı şöyle güzel bir çift yumrukla komaya sokup kırmızı kartı yemesi bende derin nefret uyandırmıştı. pozisyonda haklıydı aslında bizim cj. caneira'yı günahım kadar sevmem, aç gelse kapıma bir tas çorba vermem ona da bir inter antipatisi ve valencia taraftarlığı bunlara yol açtı. tabi bunun evvelinde 2001-2002 ve 2002-2003 sezonlarında sırasıyla uefa kupası çeyrek finalinde ve şampiyonlar ligi çeyrek finalindeki elenmeler var ki yarasaların özellikle ilkinde mestalla'da vitaminsiz ventola'dan yediği golle elenmesi ağrıma gitti. 2007'deki o herkes tarafından malum maçlarda olanlardan sonra da avrupa'nın iki güzide kulübünün kendi arasındaki rekabetin karagümrük-kasımpaşa rekabetine dönmesinin haklı gururunu yaşıyorduk, neyse.
adriano diyorduk, valencia inter dövüşüne döndü bu yazı. adriano'yu sevelim, sayalım, unesco mirası sayalım ama caneira'ya vurmayacaktın thug boy, öyle işte.
