senden ayrılalı tam 22 saat oldu. anlayacağın 22 saattir seni düşünüyorum, uyuyamadım da zaten otobüste yine.
10 gündür beraber olmamıza rağmen şimdiden şafak sayıyorum, atarsa 79. geri geldiğimde karşıma, ağzımı kulaklarıma kavuşturan o ateş kırmızısı elbisenle çık yine, tertemiz. gündüzlerimi gecelerimi sana vereyim tekrar, evime yatağıma gitmek aklımdan bile geçmesin yanındayken. çalan telefonlarıma bakmayayım, mesajlara cevap vermeyeyim. işe gitmek kavramını çıkar at aklımdan. ayazın alnında felce koşan ellerimi, yüzümü senden ayıracak hiçbir şey girmesin araya. o güzel sesini hep ben duyayım, kimsenin bilmediği özelliklerini ilk ben gün ışığına çıkarayım.
yokluğumda sakın kimselere naz yapma, kimselere kendini sevdirme. fena bozuşuruz bak, diyeyim. iyine kötüne dertlenen bir tek ben olayım, derdini de ilacını da ben bulayım. birbirimizden bir daha asla kopmayacağımız günün akabinde, sevdiklerimle birlikte bize yaşatacağını düşündüğüm o güzel günlerin hayaline kavuşma dileğiyle, kendine iyi bak herşeyim.
