Hayatim her yili baska bir demir misali
Yoksulluk içinde bocalayan bir ailenin
Yaptigima pisman yapmayi ben istedim
Animsamiyorum ilk ne zaman kirlenmisti ellerim
Hayat böyle davrandikça sert bir iki agliyor yoruluyor bitkin düsüyorsun
Sonra düsünüyorsun sert bir komutan gibi hamlelerini hesapliyorsun
Üzerindeki tozleri silkip tekrardan basliyorsun
Ben ne bileyim madem oyle olayim yeri gelince
Tum omur bir oyle bir boyle insaniz menfaata gelince
Nedensiz degil bu yalnizligim
Kendimi bagislamam kolay kendimi üzdügümde
Zaafim var kendime kötü sürprizlerine zamanin kalbim alisik
Endiselerimi sorarsan hepsi zehirli sarmasik
Madem öyle artik bende duygusuzum
Sönmüyo firtina bendeki aciya huzursuzum
Düsüyorum yine derken buraya uyumsuzum
Bu köprüde düsüyorum araya korkusuzum
Çiktigim yol için yok bir an kaybedilecek zaman
Ve bilirki kajmeran dünya acimasiz koca bir mekan
Yedigim vurgun gittim sürgün çikardigim yangin bu yangin ben baygin
Su gibi berrak olursan çalkalinirsin
Ağaç gibi büyüyorsan gövdenden baltalanirsin
Cesur yurekiliysen derhal susturulursun
Zayifsan herkesin sözüne içlenip burkulursun
Yanlis tanidim elleri ben gibi sandim herkesi
Aldim pesinen dersimi
Kendimden dosytluk tek yolum
Gunum farkili ertesi gun oldu bunun oncesi
Ve dunmus bugunun ertesi benmisim kurban keçi
Kusuturuyor beni olanlari izlemek
Guveni kirilimis gibi insan gibi kafami cevirmek
Bana düsen olmak için kirkina eris
Kirkindan sonra da basliyor gergin bekleyiş
Madem öyle artik bende duygusuzum
Sönmüyo firtina bendeki aciya huzursuzum
Düsüyorum yine derken buraya uyumsuzum
bu köprüde düsüyorum araya korkusuzum
