öncelikle, tanımımız; türkiye cumhuriyeti devleti vatandaşı olan, 18 yaşından büyük tüm insanlar topluluğudur.
ancak...
maalesef türk seçmeni ile ilgili bilinmesi gereken, amerika'nın, avrupa'nın tüm lider devletlerinin ikinci dünya savaşı dinamiklerinden öğrendiği bir gerçek vardır.
tüm rejimlerin belirleyicisi ekonomidir ve bunlar içinde demokrasi, değişimlerin en kolay uyarlanabilir olduğu rejim çeşididir.
türkiye cumhuriyeti devleti'nde, ekonomik faaliyetlere katılabilen nüfus, tüm nüfusun 3'te 1'idir. yani 75 milyonluk nüfusun ancak 25 milyonu ekonomik faaliyetlerin içerisinde yer alır.
geri kalan 50 milyonluk nüfusun, ekonomik faaliyetlere katılabilecek maddi varlığı yoktur.
bu gerçeği, bu ülkeyi yönetenler de, yurtdışından ülke üzerinde oyun çevirenler de bilmektedir.
bahsettiğimiz 50 milyonluk nüfus, kendilerine ekmek veren insanlara minnet borcuyla hareket etmektedir.
yani minnet duydukları insanlar, ekmek karşılığı oylarını vermelerini istemektedir.
bu 50 milyon, şehirlerde de kırsal kesimlerde de yaşamaktadır; yani kırsal kesimde çoğunluğu oluşturdukları doğru değildir.
yine bu 50 milyonluk nüfusun yarısından fazlasını 18 yaşın altında olan çocuklar oluşturmaktadır. demek ki 25 milyonun altındaki potansiyel seçmen, kendilerine ekmek dağıtanların oy vermelerini istedikleri partiye, partilere oy vermektedirler.
yine türkiye'de, 50 milyonu biraz aşan seçmen bulunmaktadır. seçme yaşı 18 yaşına düşürülerek, bu sayede en az 6-7 milyonluk seçmen, önceden bahsettiğimiz ekonomiye müdahil olmayan 50 milyonluk grup içerisinde yaratılmıştır.
kısacası...
bir sonraki seçimlerde, kömüre, makarnaya oy verenlerin sayısı, artacaktır. ancak bunun sorumlusunu, dış mihraklarla hareket eden sermayede aramak gerekir. çünkü o 50 milyonun ekonomiye katılım paylarını gaspeden bu sermayedarlardır.
bu sermayedarlar kim midir?
geçen hafta yayınlanan türkiye'nin en zenginleri listesini gözden geçirin bakalım; kaç tanesi son 50 yıldır ilk 10'dan hiçbir şekilde inmemiş...
