içinde bulunduğum durumdur. Şikayetçiyim. Ama yapılacak bir şey yok. Şimdiye kadar tek çocuk olduğumu söylediğim her ortamda öğrenenlerin tek çocukla ilgili ön yargıları yıkılmıştır. Beni böyle yetiştirdikleri için aileme teşekkür borçluyum. Fakat yadsınamaz bir gerçek vardır ki tek olmak zordur. Yalnızlığı daha bir içinizde hissedersiniz. Hep kardeş istediğimi dile getirmişimdir. Hatta 6 7 yaşlarımda geceleri küçük kağıtlara bu isteğimi yazar yastığımın altına koyardım. Sabah uyanınca da kağıt orada duruyor mu diye bakardım. 8 9 yaşındayken arkadaşlarım kardeşlerini de alıp gelirlerdi. Beraber oynardık. Buruk kalırdım onların yanında. Güzel yanları var tabi ki. Ailenize yakışır şekilde davranmak istiyorsunuz ve böylece hata yapmaktan kaçınıyorsunuz. Herkes ister bunu ama tek olunca doğru da yanlış da göze ayrı görünür. Başarılarınızda ayrı bir gurur taşırsınız. Bu gurur ailenizi mutlu ettiğiniz için... Ama hata yaptıysanız size kimse kızmasa bile uyku uyuyamazsınız.
