Alejandro González ve Guillermo ikilisinden başka birşey bekleyemezdim zaten. Amores perros ve 21 Grams gibi harika filmlerinden sonra bu da doygunluğu tam anlamıyla kazanan bir yapım olmuş. Belki süresi biraz daha kısa olmalıydı. Ya da çok ağır trajedinin arasına biraz da tebessüm koyulabilirdi. Çünkü öyle yoğun duygular işleniyor ki bazı kesim inanıyorum ki izlerken yorulmuştur. Film hakkında anlamlandıramadığım derecede olumsuz yorum var. Kesinlikle bunları hak etmiyor, kendi görüşüm. Senaryosu bakımından da çok derin bir şekilde işlendiğini düşünüyorum. En azından filmde Faslı birinin veya Meksikalı birinin Amerikan vatandaşına olumlu olan davranışlarına da parmak basılmış. Yani aslında tipik milliyetçiliği aşan bir film olmuş. Ama öyle bir anlatım tarzı var ki öykülerin kesişme noktaları ve birbirlerine olan etkileri ancak bu kadar duygu yoğunluğu taşıyabilirdi. Şunu da belirtiyor film.. Herkes iyi veya kötü şeyler yaşayabilir. Ancak bir olayın suç ve ağırlığı her zaman yoksul olanın üzerinde daha ağırdır. Gerçekten de öyle.
Brad Pitt bana oynuyor gibi değil de yaşıyormuş gibi gelir her zaman. Oynadığı her filmde bunu hissediyorum. Cate ile harika iş çıkarmışlar. Ancak filmde Yusuf karakterine ayrı parantez açmak gerekli. Baya kişi aramışlar o rol için ancak aradan o çocuk sıyrılmış. Ne kadar hak ettiğini de gösterdi zaten. Bunun dışında Japon kızın hem hikayesini hem de kendisinin oyunculuğunu beğendim.
Film güzel ancak bu ikilinin çok daha iyi iki filmini izlediğim için kendi içimde mecburen çıta oluşuyor. Film iyiydi, ancak eksiklerini asla göz ardı edemem..
