geçen gün babamla pazara gitmiştik.
armut, salatalık, marul filan aldı. ben de babama yardımcı olmak amacıyla elindekilerden en ağırı olan armut torbasını almaya çalıştım. 'baba ver ben taşıyım' dedim. çünkü ayağı ağrıyordu uzun zamandan beri.
'hayır olmaz, sen yorulursun' dedi. en hafifini, marul torbasını verdi bana. *
bu kadar büyük fedakarlığı anne/babanızdan başka birinden göremezsiniz zaten.
geçen gün de pazardan ucuz diye yırtık, sökük iç çamaşırları almış kendi için. anneme diktirdi, onları kullanıyor şu an.
ama sırf ben beğendiğim için çok pahalı bir elbiseyi hiç söylenmeden aldılar.
mutlu olmamaız için herşeyi yapıyorlar. ama doğruyu söylemek gerekirse değerlerini bilemiyorum. bu seneden sonra çalışma hayatıma başlayacağım için mecburen ayrılacağım onlardan. ne olacağını yaşayıp göreceğiz. hayırlısı olsun.
