6 yaşındayken 2 liralık çikolatayı abisine 10 tl'ye satan, abi daha yarısına gelemeden "yağmurda kalmış yavru kedi" bakışlarıyla çikolatayı geri elinden alıp yiyen, bunun üstüne abinin boynuna çıkıp bağıran öpendir.
(bkz: ben) abimse çok sabırlı, hele ki hiç unutmam, yurtdışına ilk gideceğim zamanlarda annemin karşı çıkmasına rağmen "o çok çalıştı, bunu hakediyor ve istiyor" deyip hep yanımda olan, bakışlarımdan ne diyeceğimi anlayan, cebinde 2 lirası olsa muhakkak 1 lirasını veren, tek paylaşamadığı şey olan beyaz gofretten bile ısırmama izin verendir. iyi ki abimdir, iyi ki yanımdadır.
kızkardeşinin, benim beşiğime 3 yaşıma gelene kadar annemden baska kimseyi yaklaştırmamış, "ya kolu çıkarsa bacağı incinirse" diye kucağa bile aldırmayan, hem lisede okuyup okul çıkışı işe gidip eve gece 3te gelip beni 4e kadar sallayıp uyutan, sonra sabah 7de kalkıp tekrar okula gidendir abim.
abi yengeden kıskanılandır. ama o da kızkardeşinin ağzında aşk şarkısı duysa bile küplere biner, kıskançlık krizlerine girer.
kızkardeş-abi ilişkisi her zaman başkadır, en büyük aşklardan daha üstün, daha sıcaktır.
