bilindiği üzere floyd şarkısı. bir de tabii kim ki duk üstatın orta karar çalışmalarından. izlediğim 7. filmi.
film kısa ve net bir şey ifadeliyor: çiftler birbirlerini doğal halleriyle olduğu gibi sevmeli. zaman gelimi bünyeye ağır gelen estetik kaygılı takıntılar özde anlamsızdır. insanın kendince yarattığı iç güzellik dış görünüşten mühim öngörüsü çoğu zaman gerçeği yansıtmaz bir tutumdur. insan doğası kadar çelişkilidir bu yargı. aslında gıpta edilecek nokta insanın her koşulda kendisiyle barışık olmasıdır. doğallık ve bu güzel olandır.
film bu kadardır, bitmiştir. elbet estetizm takıntısını paranoyaları yererken, kim ki duk filmini son derece estetik sahnelerle süslemiştir. çiğ ameliyat sahnelerinden bahetmiyorum çaresizlikle kotarılmış final sahnesi. ve ağlamalar... hala aklımda sevip sayma nedeni işte.
10 üzerinden 7,5!
