öpüyorsam ayrılığı gözünden, söküyorsam yüreğimi göğsünden, geçiyorsam gözlerinin içinden sana olan sevdamdandır bilesin. geçiyorsam bir çiçeğin özünden sana olan sevdamdandır bilesin.
meğer ne yalnızız insan olmuşsak yaprak gibi dalda sessiz solmuşsak yeri gelmiş acıya da gülmüşsek sana olan sevdamdandır bilesin.
yeri gelmiş ayrılığa gülmüşsek sana olan sevdamdandır bilesin.
biliyorum sen yine parmak uçlarında üşüyorsun aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat ayaklarınla kasıklarının kasırgasını ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun, sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda apansız penceremde gülümsüyor güneş, ne güzel bütün parmakların tıkır tıkır işliyor iştahla biliyorsun, yaşamaktır aşk.
gece ile gündüzün sessiz geçişi midir bir uyku boyunda delice bir yangın parmaklarının buzulunda ah sahrut, her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli. karşılıksız sevebilmekse sevda gerçek seven küle dönmüş her çağda elim kolum bağlanmışsa kıyında sana olan sevdamdansır bilesin, sevdandan gebermişsem kıyında sana olan sevdamdandır bilesin.
