insanın inanmak istediği en güzel, en masalsı, en masumane seviş biçimidir kendisi aynı zamanda en yürek yakanıdır da...
her yeni ilişki bembeyaz bir sayfayla başlar. "bu kez sonsuz olacak, aynı hatalar tekrarlanmayacak." der insan içinden tüm iyimserliğiyle. elinden gelen tüm gayreti sarf eder karşısındaki için. gözünden sakınır, herşeyden farklı bir yere koyar. hayatının insanıdır karşısındaki, ömür boyu öyle kalsın istenir. ne yazık ki çoğu kez isteklerimizle hayatın gerçekleri aynı doğrultuda olmaz. hiç bitmeyecekmiş gibi severken, tüm sevginizi en cömert halinizle paylaşıp çoğaltmayı umarken, bir gün bittiğini görürsünüz bir şeylerin. bitiren siz değilseniz, daha da dramatiktir hayat. inandığınız masalların sonu böyle değildir ama artık anlarsınız ki hayat hiç bir zaman masallardaki gibi mutlu sonlar getirmez insana. bittiğinde canınız çok acır, çok kelimesi bile kafi değil belki acının şiddetini anlatmaya. yine de, geriye dönüp gerçek bir aşk yaşadım" diyebilmek için çekmeye değer bu acı.
