aslında hiç de imrenilecek olayı olmayan ilişkidir. yaşayanın da, en güzel aşk budur diye kendini kandırmasıdır.
her yere yalnız gidersin, millet sevgilisiyle dolaşırken, anca telefona bakarsın arasın diye, anca mesajlarda yaşarsın. çiftler arasındaki sap halini telefonla kapatmaya çalışırsın ki, işe yaramaz.
ancak buluştuğunuz zaman vardır hayatında ama uzaktayken ne olursa olsun uzaktadır. hiçbir şeyi yapmaktan sıkılmazsın doğrudur, bu sefer yapamamaktan sıkılırsın. o geldiğinde yapmak için planlar yaparsın, ama özlem giderme coşkusuyla tadına varamazsın.
görüştüğünde onu özlemenin dışında cinselliğini de özlersin ve asıl onu giderme haline girersin..sonra bir bakmışsın ki görüşeceğiniz kuş kadar gün bitmiş geçmiş...üşürsün, yalnız yatarsın, yastıklara sarılırsın. uyumasaydım da bir saat daha ona sarılsaydım dersin..bir sonraki görüşmede daha iyi zaman geçirmek için kendi kendine söz verirsin.
nerdeyse hiç kavga etmezsin. edecek bile zaman bulamazsın. barışmanın, onu ne kadar sevdiğini tekrar tekrar anlamanın verdiği iç huzurunu yaşamazsın. sevgilin uzaklaşınca sadece sevdiğin insan olduğunu, senin tekrar tekil kaldığını anlarsın. her seferinde acı ile bunu fark edersin.
uzadıkça özlemeye alışırsın. hatta özlediğini unutursun. böyle böyle kolaya alışırsın. ilişkinin sorumluluğu yoktur üstünde, bir sevgili vardır bir yerlerde. geldiğinde anlarsın, gidince eski yaşam tarzına devam..
öyle böyle derken dönüp bakarsın yıllardan çıkara çıkara bir avuç anıya çıkarırsın. zor olan uzaktayken sevmek değildir. yanında onu sevdiğini göstererek, onun triplerini çekerek, üzüntülerini yaşayarak, elini tutarak, kendi isteklerinden vazgeçerek sevmektir. yani şudur ki uzun süre uzak kalacağına ayrılmak en iyisidir.
