bazen anlam verilemeyen hallerdir. kutu kutu peçete adırıyor odaya. hep elinde peçete. bir gün sormak istiyorum biraz kılçık biraz da iyi bir adam. asılıyor mu ne? bir de evrak işlerini toplarken farkettim, ötüyor bizim müdür. böyle hıbıdınıııı! hıbıdını!! gibi. * hatta sordum hocam neyin var diye, bir şey yok dedi. peçete ve inleme... hayra alamet değil. *
bir de sabah içeri girmeden evvel toplanıyor ya öğrenciler, neyse herkes sınıflara giriyor, dikiliyor kapıda başlıyor geç kalanlara saydırmaya. o şaşı gözleriyle öğrenci bakıp ''yoharı geç! haylaz!'' diye bağırması yok mu, gülmemek için zor tutuyorum kendimi ki öğrenci ne yapsın. *
