filmin en etkileyici yeri "yemek sahnesi"ydi.
yemeğin sonuna doğru söylediği "gösteriş budalası insanlardan, gösterişli laflardan, gösterişin kendisinden nefret ederim. yalakalardan, yalakaca edilmiş laflardan ve davranışlardan da nefret ederim. gerçeği, içtenliği, dürüstlüğü çok severim. ve dostoyevski'nin dediği gibi gerçeğin her şeyin üstünde, zavallı egolarımızın bile üstünde tutulmasını isterim. arkadaşlığın karşılıklı, açık sözlü, yalansız olanı ve içten olanı için canımı veririm. arkadaşlık hassaslık ve incelik isteyen bir iştir; hiçbir şekilde kabalığa, alaycılığa, özensizliğe gelmez!" sözleri insanlarla olan ilişkileri sorgulatıyor.
etkileyen diğer sahne de otel odasında muharremin "ya hissediyorsa?" sorusuydu.
bir de patates var. muharremin kendisini yeraltında görmesiyle alakalı bi durum olduğunu düşünüyorum.
kendi isteğiyle bu kadar yalnız, aynı zamanda da yalnızlıktan bu kadar rahatsız bir adamın anlatıldığı film.
