ekim yalnızlığı bulaşırken gölge sessizliklerden, geceleri ulu orta uzanıp serin yatağa
gariban bir şehirde yavan ekmek tokluğu ile dizlerde dermansızlık ile
gözlerde yaş ile gönüllerde bir dolu hasret ile
gurbet denilen bir yerde arefe gecesi bayram sevinci ile
yorganların yalnızlığı örtmesi ile
unutulur gider bütün dertler, acı rengine boyansa bile kader.
